علت درد در کانال گوش چیست؟

 

مجرای گوش ( کانال گوش ) از پرده گوش تا دهانه خارجی گوش امتداد می یابد و محل شایع عفونت های دردناک به ویژه در کودکان و شناگران است. با این حال، پزشک می تواند به راحتی این بیماری را درمان کند و چندین استراتژی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از عود گوش درد (اتالژی) استفاده کنید.

علائم شایع درد در کانال گوش

عفونت مجرای گوش، اوتیت خارجی یا گوش شناگر نامیده می شود. اگر درد در کانال گوش خود احساس کنید، به احتمال زیاد به صورت زیر ظاهر می شود:

مشکل شنوایی

پوست قرمز و متورم اطراف دهانه گوش

بی حسی و درد فقط در گوش

احساس می کنید که گوش شما بسته، پر یا تحت فشار است.

ترشح غلیظ چرک سبز یا زرد ممکن است از گوش جاری شود.

مالیدن قسمت بیرونی گوش می تواند خارش را بدتر کند.

همچنین ممکن است علائم زیر را داشته باشید:

و سپس

احساس خستگی و بیماری

تورم غدد لنفاوی در قسمت فوقانی گردن

بی اشتهایی در نوزادان و کودکان نوپا

افرادی که به طور منظم شنا می کنند، به ویژه در آب های فاقد کلر مانند دریاچه ها، رودخانه ها یا اقیانوس ها، و افرادی که از ارتفاعات شیرجه می زنند، بیشتر در معرض درد مجرای گوش هستند.

 

آیا علائم کانال گوش جدی است؟

شدت گوش درد به علت آن بستگی دارد که از خفیف تا شدید متغیر است و شامل موارد زیر است:

جزئی گوش درد خفیف که معمولاً به راحتی و بدون اثرات ماندگار از بین می رود.

نسبتا جدی اگر به درستی درمان نشود یا اقدامات احتیاطی مانند اجتناب از استفاده از سواب های پنبه ای یا سایر مواد تمیز کننده انجام نشود، عفونت ها عود می کنند و هرگز بهبود نمی یابند.

عفونت های نادیده گرفته می توانند جدی باشند، زیرا می توانند گسترش یابند و باعث کاهش شنوایی دائمی شوند.

علت درد مجرای گوش چیست؟

شایع ترین علل درد در گوش موارد زیر است.

خارش گوش می تواند ناشی از درماتیت یا اگزما باشد که از دست یا صورت پخش می شود.

نیروبخش تحریک ناشی از رنگ مو، اسپری مو و غیره. می تواند وارد گوش شود.

عفونت اگر سر خود را در جکوزی، استخر، دریاچه، رودخانه یا اقیانوس قرار دهید، عفونت های باکتریایی یا قارچی ممکن است رخ دهد. با ورود آب به کانال گوش، باکتری ها یا قارچ ها می توانند رشد کنند. اگر گوش در مجرای گوش انباشته شده باشد یا اگر مجرای گوش آسیب دیده (بریده یا بریده شده باشد)، استفاده از سواب های پنبه ای یا سایر وسایل خطر عفونت را افزایش می دهد.

علل کمتر شایع درد در کانال گوش عبارتند از:

هدفون، سمعک، دستگاه های بلوتوث و موارد دیگر. گوش گیرهای خود را تمیز نگه دارید.

آلرژی یک واکنش آلرژیک، از چیزی که لمس کرده اید، یا یک آلرژی سیستمیک، از چیزی که خورده اید، می تواند روی پوست در کانال گوش ظاهر شود و باعث خارش و تورم شود.

چیزهای عجیبی سر جایش گذاشته می شود. گاهی اوقات کودکان اجسام خارجی کوچکی را در مجرای گوش قرار می دهند که می تواند باعث تحریک پوست و آسیب و عفونت شود.

چه بیماری هایی باعث درد در مجرای گوش می شوند؟

گوش درد می تواند درد “ارجاعی” باشد، به این معنی که از جای دیگری می آید اما در گوش احساس می شود. در کودکان، درد ممکن است از دندان‌ها یا فک‌های بیرون زده (عفونت یا التهاب در دهان و گلو یا تومورهایی که در نزدیکی رشد می‌کنند) ایجاد شود.

انسداد مزمن پرده گوش

تولید جرم گوش یک فرآیند طبیعی است زیرا بدن برای محافظت از گوش در برابر عفونت موم تولید می کند. گاهی اوقات می تواند پرده گوش را بپوشاند، که لایه نازکی از پوست است که در انتهای کانال گوش قرار دارد و صدا را از خارج جذب می کند. علائم اصلی این بیماری شامل سردرد، سرفه خشک، درد در مجرای گوش، صدای زنگ در گوش، پری یا فشار در گوش است.

بیماری های گوش و حلق و بینی

تجمع جرم گوش ربطی به عدم رعایت بهداشت ندارد و با شستشو نمی توان از تجمع آن جلوگیری کرد. برای درمان باید به پزشک مراجعه کنید. شما نباید سعی کنید موم را با سواب های پنبه ای بردارید، زیرا این خطر وجود دارد که جرم گوش بیشتر به داخل کانال گوش فشار بیاورد و به مجرای گوش یا پرده گوش آسیب برساند. می توانید به جای قطره های نام تجاری از قطره های گوش مانند Debrox، Murine و Cerumenex یا سایر داروها مانند روغن معدنی، روغن بچه یا قطره گلیسیرین استفاده کنید.

جوانه های گوش ساخته شده از سلول های پوست

کراتوز ابتورانس یک بیماری نادر است که در آن مواد پوستی پلاکی در گوش ایجاد می‌کند و باعث درد، ترشح و تغییرات شنوایی می‌شود. این بیماری همچنین می تواند باعث کاهش شنوایی، درد در یک مجرای گوش، ترشحات گوش، کاهش شنوایی در هر دو گوش و درد شدید در مجرای گوش شود.

اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی (TMJ).

اختلال مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) به درد و ضعف مزمن در TMJ اشاره دارد، مفصلی که استخوان های فک بالا و پایین را به هم متصل می کند.

TMJ یک مفصل پیچیده با حرکات غیر طبیعی تحت استرس و آسیب است. علائم ممکن است بدون دلیل ظاهری ظاهر شوند و ناپدید شوند. فکر نمی کنم لق شدن دندان و فک و دندان قروچه دلیل آن باشد. به نظر می رسد زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

سه نوع اختلال TMJ وجود دارد که عبارتند از:

Artrite dellATM

شکستگی یا آسیب به استخوان فک

درد یا ناراحتی در عضلات کنترل کننده TMJ

این نوع اختلال از طریق شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و تصویربرداری تشخیص داده می شود. با توجه به دشواری تشخیص اختلال TMJ، درمان با روش های محافظه کارانه که به طور دائم فک یا دندان ها را تغییر نمی دهد، آغاز می شود. کمپرس یخ، غذای نرم، کشش خفیف عضلات فک و کاهش وزن راه حل هایی هستند که می توان برای آنها تجویز کرد. همچنین ممکن است از مسکن های کوتاه مدت استفاده شود. اما آتل، بوتاکس، ایمپلنت و جراحی توصیه نمی شود.

گوش شناگر (اوتیت خارجی)

مجرای گوش یا عفونت گوش، عفونت کانالی است که از پرده گوش تا دهانه گوش گسترش می یابد. علت این عارضه هر چیزی است که باکتری، قارچ یا ویروس را وارد کانال کند. آب باقی مانده در گوش پس از شنا، مانند سواب های پنبه ای که برای تمیز کردن استفاده می شود، یا جرم گوش که باعث تحریک می شود، یک علت شایع است.

کودکان بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند زیرا کانال های گوش باریکی دارند که به درستی تخلیه نمی شود. علائم اولیه این بیماری شامل قرمزی، خارش و ناراحتی در کانال گوش است که گاهی با ترشح مایع شفاف همراه است.

حتی علائم خفیف نیز باید درمان شوند زیرا ممکن است به سرعت بدتر شوند. عفونت می تواند گسترش یابد و بدتر شود و با تخلیه بیش از حد، تورم، تب و کاهش شنوایی بسیار دردناک شود. تشخیص با گرفتن شرح حال بیمار و معاینه فیزیکی مجرای گوش انجام می شود. برخی از آزمایشات آزمایشگاهی نیز ممکن است بر روی نمونه ترشحات گوش انجام شود. درمان شامل تمیز کردن مجرای گوش از مواد زائد و ترشحات توسط پزشک و تجویز آنتی بیوتیک یا قطره استروئیدی است.

عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی که اوتیت میانی حاد نیز نامیده می شود، یک عفونت باکتریایی یا ویروسی حفره پر از هوا در پشت پرده گوش است. عفونت گوش معمولا سرماخوردگی، آلرژی یا آنفولانزا است. کودکان بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند زیرا سیستم ایمنی ضعیف است و اندازه و شکل شیپور استاش در گوش کوچک است.

علائم عفونت گوش میانی شامل درد گوش به دلیل التهاب، تخلیه مایعات از گوش و گاهی مشکلات شنوایی در کودکان است. اگر علائم بیش از یک روز ادامه داشت، باید به پزشک مراجعه کنید. عفونت های طولانی مدت یا مکرر گوش می تواند باعث آسیب شنوایی و مشکلات گفتاری و یادگیری شود.

تشخیص این نوع عفونت با معاینه فیزیکی انجام می شود. عفونت گوش میانی اغلب خود به خود بهبود می یابد و ممکن است در نوزادان و موارد شدید آنتی بیوتیک لازم باشد. می توان از کمپرس گرم و مسکن های بدون نسخه استفاده کرد. با این حال، آسپرین نباید به کودکان داده شود.

اوتیت میانی (اوتیت میانی همراه با افیوژن)

چسب گوش به دلیل تجمع مایع در گوش میانی (زیر پرده گوش) ایجاد می شود. به دلیل سرماخوردگی های مکرر و لوله های گوش توسعه نیافته، در کودکان بیشتر از بزرگسالان رخ می دهد. در بزرگسالان در 66 درصد موارد به دلیل سینوزیت حاد یا مزمن ایجاد می شود. همچنین می تواند ناشی از دود سیگار، آلرژی، رفلاکس، ژنتیک یا باکتری باشد که همگی باعث تحریک تولید مایع می شوند.

90 درصد موارد این بیماری در عرض 6 ماه بدون درمان بهبود می یابند. اگر به پزشک مراجعه کنید، او برای تایید تشخیص به گوش نگاه می کند. بزرگسالان می توانند از اسپری تنگ کننده عروق بینی (نئوسینفرین یا آفرین) استفاده کنند، اما این اسپری نباید طولانی مدت استفاده شود.

کلستئاتوم (یک تومور غیر سرطانی در گوش)

کلستئاتوم یک رشد پوستی است که در گوش پشت پرده گوش قرار دارد. اگرچه از بدو تولد وجود دارد، اما معمولاً به دلیل عفونت گوش ایجاد می شود و علائمی مانند سرگیجه، کاهش شنوایی، فشار در گوش آسیب دیده و ترشح از گوش آسیب دیده ایجاد می کند.

کلستئاتوم را می توان با بررسی علائم و معاینه گوش ارزیابی کرد. تصویربرداری، مانند سی تی اسکن، ممکن است برای رد سایر بیماری ها انجام شود. پس از تشخیص، می توان آن را با گوش پاک کردن، آنتی بیوتیک ها و قطره های گوش درمان کرد. در برخی موارد، ممکن است برای برداشتن رشد نیاز به جراحی باشد.

پارگی پرده گوش

پرده گوش یک غشای نازک است که با برخورد صدا به آن می لرزد و این ارتعاشات را به سیگنال هایی منتقل می کند که مغز قادر به درک آن باشد. وقتی منفجر می شود، شنوایی را تحت تأثیر قرار می دهد. این معمولاً پس از وارد کردن فشار به پرده گوش، مانند ضربه به گوش، انفجار آتش، افتادن در آب یا حتی یک جسم تیز در گوش اتفاق می‌افتد.

شما باید هر چه زودتر به بیمارستان بروید. در آنجا پزشک با نگاه کردن به گوش می تواند تشخیص این عارضه را تایید کند. اگر گوش آلوده به آب یا خاک باشد، درمان آن خشک کردن گوش با قطره گوش آنتی بیوتیک (5 میلی لیتر، 2-5 قطره) است تا بهبود یابد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

در صورت بروز هر یک از موارد زیر، باید به پزشک مراجعه کنید. موارد شامل:

خارش مداوم در گوش دارید.

درد در مجرای گوش همراه با فلج صورت یا ترشحات خونی از گوش دارید.

شما عفونت مزمن گوش دارید که یکی پس از دیگری ایجاد می شود.

درد شدید و بی امان در گوش خود دارید. همراه با تب، کاهش شنوایی و گاهی تغییر شکل جمجمه اطراف گوش خارجی به دلیل عفونت امکان پذیر است. علاوه بر این، خطر سرایت این عفونت به مغز یا نخاع بسیار زیاد است.

درمان های خانگی برای درد مجرای گوش

داروهای ضد درد مجرای گوش که می توانید در خانه امتحان کنید عبارتند از:

تغییرات کلی در سبک زندگی ایجاد کنید. با رژیم غذایی و ورزش بهتر سیستم ایمنی خود را تقویت کنید.

از گوش داخلی خود محافظت کنید. هنگام استفاده از رنگ مو یا اسپری مو، پنبه را در گوش خود نگه دارید.

گوش های خود را خشک نگه دارید. گوش های خود را با استفاده از گوش گیر در حین شنا خشک نگه دارید و فورا آنها را بردارید.

از محصولات پاک کننده خودداری کنید. از سواب های پنبه ای (یا هر چیز دیگری) برای تمیز کردن گوش خود استفاده نکنید. آنها می توانند به پوست آسیب برسانند و کثیفی و میکروب ها را وارد کانال گوش کنند و خطر عفونت را افزایش دهند.

اگر گوش ها خیس شدند آن ها را خشک کنید. بعد از شنا یا دوش گرفتن، از سشوار در حالت کم استفاده کنید تا داخل گوش ها خشک شود. همچنین می توانید از قطره های بدون نسخه برای جلوگیری از گوش شناگر بعد از شنا استفاده کنید.

مطالب مرتبط