کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی (CHL) زمانی اتفاق می افتد که صداهای دریافتی از طریق پرده گوش(صماخ)، مجرای گوش و گوش میانی به گوش داخلی نمی رسند. در واقع، در برخی موارد صداها می توانند به گوش داخلی برسند، اما شدت آنها بسیار کم است. به طور معمول صداها ابتدا وارد کانال گوش می شوند و به گوش می رسند. این صداها پرده گوش را به ارتعاش در می آورند. به طور معمول صداها ابتدا از مجرای خارجی گوش وارد می شوند و به پرده صماخ میرسند. ارتعاش از طریق استخوان های گوش میانی به ناحیه حلزون گوش داخلی منتقل می شود. حلزون گوش میانی این صداها را از طریق اعصاب و مغز به قشر مغز منتقل می کند و صدا را می شنویم. اگر قبل از حلزون صدمه ای وجود داشته باشد که باعث کاهش شنوایی شود، می گوییم که فرد دچار کم شنوایی انتقالی یا هدایتی است. در برخی موارد، فرد ممکن است در هر دو گوش دچار این مشکل شود. همچنین ممکن است این مشکل به صورت موقت یا دائمی رخ دهد. با وبسایت رسمی دکتر فرامرز معماری همراه باشید تا اطلاعات بیشتر در مورد کم شنوایی انتقالی به شما بدهیم.
علائم کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی یا هدایتی بر میزان خوب شنیده شدن صداها تأثیر می گذارد. به طور کلی، افراد مبتلا به کم شنوایی انتقالی در شنیدن صداهای با شدت کم مشکل دارند. این ممکن است باعث شود هدفون یا تلویزیون و بلندگوها روشن شوند. از دیگر علائم مرتبط با کم شنوایی انتقالی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- کاهش شنوایی ناگهانی
- کم شنوایی که به تدریج بدتر می شود
- درد در یک یا هر دو گوش
- فشار در یک یا هر دو گوشهایتان
- گیجی
- گاها ترشح مایع از گوش
- و…
درجات کم شنوایی انتقالی
- درجه کم شنوایی این نوع از کم شنوایی خفیف شروع می شود و در صورت ادامه به کم شنوایی متوسط تا شدید می رسد.
- اگر کم شنوایی خفیف دارید، این کم شنوایی بین 16 تا 25 است.
- اگر این کم شنوایی کمی پیشرفت کند، وارد محدوده خفیف می شود که افت شنوایی 26 تا 40 دارد.
- کم شنوایی بین 41 تا 55 دسی بل به عنوان کم شنوایی متوسط طبقه بندی می شود.
- اگر کم شنوایی فردی پیشرفت کند، در دسته متوسط تا شدید قرار می گیرد که افت شنوایی آن بین 56 تا 70 دسی بل است.
تشخیص کم شنوایی انتقالی
کم شنوایی انتقالی توسط متخصص گوش و حلق و بینی تشخیص داده می شود. این متخصص در مورد سابقه سلامت عمومی و کم شنوایی شما سوالاتی می پرسد و برای تعیین نوع و علت احتمالی کم شنوایی از شما آزمایش گرفته میشود. آزمایش شنوایی سنجی یا شنوایی سنجی یکی از اولین گام ها در تشخیص کم شنوایی است. این آزمایش می تواند تعیین کند که کم شنوایی رسانایی، حسی عصبی یا مختلط است. همچنین می تواند میزان کم شنوایی را تعیین کند. گاهی این آزمایش برای تایید تشخیص کافی است. هنگامی که به آزمایشات دیگری نیاز دارید، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سیتی اسکن، اِمآرآی یا تصویربرداریهای دیگر
- رفلکس آکوستیک
- تمپانومتری (Tympanometry)
گاهی اوقات پزشک آزمایشهای اضافی را تجویز میکند، اگرچه این آزمایشها در نوزادان رایجتر است. آنها ممکن است شامل آزمون گسیلهای صوتی گوش (OAE) برای تشخیص انسداد و آسیب به گوش، یا تست پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) برای مشاهده پاسخ های الکتریکی به صداها باشند.
طبقه بندی انواع کم شنوایی
اگر نمی توانید کلمات را به راحتی بشنوید و تشخیص دهید و معمولاً از افرادی که با آنها در تماس هستید می خواهید آنچه را که گفته اید تکرار کنند، احتمالاً دچار کم شنوایی هستید. اما بهتر است نگران نباشید، زیرا طبق مطالعات، درصد بالایی از افراد در جوامع مختلف از ناشنوایی رنج می برند. اگر نمی توانید کلمات را به راحتی بشنوید و تشخیص دهید و معمولاً از افرادی که با آنها در تماس هستید می خواهید آنچه را که گفته اید تکرار کنند، احتمالاً دچار کم شنوایی هستید. اما بهتر است نگران نباشید، زیرا طبق مطالعات، درصد بالایی از افراد در جوامع مختلف از ناشنوایی رنج می برند. سه نوع اصلی کم شنوایی وجود دارد.
کاهش شنوایی حسی عصبی بر سلولهای گوش داخلی تأثیر میگذارد که اغلب در اثر قرار گرفتن در معرض صدای بلند یا به عنوان بخشی از روند طبیعی پیری ایجاد میشود. کم شنوایی هدایتی بر گوش خارجی و میانی تأثیر می گذارد و از رسیدن صداها به گوش داخلی جلوگیری می کند. و نوع سوم، کم شنوایی مختلط، ترکیبی از کم شنوایی حسی عصبی و انتقالی است.
نکاتی بااهمیت برای محافظت از گوش در برابر کم شنوایی
- از محافظ شنوایی در اطراف صداهای بلند استفاده کنید. پدهای فوم یک راه حل اقتصادی هستند.
- صدای تلویزیون، رادیو، موسیقی و غیره را کم کنید.
- در صورت امکان از کار در مکان های پر سر و صدا خودداری کنید.
- هنگام گوش دادن به صداهای بلند (مانند موسیقی، کنسرت، کلاس های بدنسازی و غیره)، از منبع صدا دور شوید.
- پس از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند به گوش خود فرصت دهید تا بهبود یابد.
- در صورت لزوم، شنوایی خود را توسط متخصصان(دکتر فرامرز معماری) ارزیابی کنید.
درمان کم شنوایی انتقالی
معالجه کردن این بیماری کاملاً به علت بروز آن بستگی دارد. درمان ممکن است شامل دارو، جراحی یا استفاده از ابزارهایی مانند سمعک باشد. در برخی موارد درمان جراحی مانند اتواسکلروز و پارگی پرده گوش است. در برخی موارد، مانند عفونت گوش، درمان دارویی در دسترس است. سمعک نیز بخشی از استراتژی های درمان کم شنوایی موقت است. معمولاً در این موارد از سمعک های مدرن استخوانی استفاده می شود که صدا را از طریق استخوان های جمجمه به گوش داخلی منتقل می کند.
سخن پایانی
کم شنوایی انتقالی به دلیل مشکلات در گوش خارجی یا میانی رخ میدهد که مانع انتقال صدا به گوش داخلی میشود. این نوع کم شنوایی معمولاً موقتی و قابل درمان است و میتواند ناشی از عفونتها، تجمع موم، مشکلات پرده گوش، یا اختلالات استخوانچههای گوش باشد. درمانهای معمول شامل داروها، جراحی، یا پروتزهای شنوایی هستند. تشخیص و درمان بهموقع میتواند به بهبود شنوایی و کیفیت زندگی فرد کمک کند.
