کم شنوایی یک طرفه چه علائمی دارد؟
کم شنوایی یک طرفه زمانی رخ می دهد که قدرت شنوایی در یک گوش کاهش یا از بین می رود. معمولاً افرادی که شنوایی یک طرفه دارند در یافتن منبع صدا مشکل دارند. گاهی کم شنوایی در سنین بالا اتفاق می افتد. تشخیص کم شنوایی یکطرفه در سنین بالا دشوار است. زیرا علائم این بیماری اغلب با علائم پیرگوشی اشتباه گرفته میشود. در این مقاله با وبسایت دکتر فرامرز معماری همراه باشید تا اطلاعات بیشتری در مورد کم شنوایی یک طرفه به شما بدهیم. اگر می خواهید اطلاعات بیشتری در این زمینه دریافت کنید، با ما همراه باشید.
کم شنوایی یک طرفه چیست؟
کم شنوایی یک طرفه به حالتی گفته می شود که فرد تنها در یک طرف شنوایی خود را از دست می دهد و گوش دیگر کاملا سالم است. اگر یک گوش کاملاً ناشنوا باشد، به این حالت ناشنوایی یکطرفه یا ناشنوایی کامل یک گوش می گویند. در شرایطی که کیفیت دریافت صدا در یک گوش از حد معمول کاهش می یابد، کم شنوایی یک طرفه اتفاق خواهد افتاد. کم شنوایی یک طرفه می تواند ارثی باشد. افراد مسن نیز ممکن است دچار کم شنوایی یک طرفه شوند. میزان کم شنوایی یک طرفه در هر فرد می تواند از شدید تا عمیق متفاوت باشد. همچنین پیشرفت بیماری می تواند تدریجی یا ناگهانی باشد. در شرایطی که کم شنوایی از یک طرف بسیار عمیق است، آن ناشنوایی یک طرفه را (SSD) می نامند. در صورت ناشنوایی یک طرفه، قدرت شنوایی به قدری کاهش می یابد که فرد دچار ناشنوایی می شود. از هر 1000 کودک متولد شده یک نفر به کم شنوایی یک طرفه مبتلا است. حدود سه درصد از کودکان مدرسه ای نیز از این مشکل رنج می برند.
علائم کم شنوایی یکطرفه
افراد مبتلا به کم شنوایی یک طرفه چالش های منحصر به فردی دارند و این چالش ها با افراد دارای کم شنوایی دو طرفه بسیار متفاوت است. یکی از علائم کم شنوایی یک طرفه مشکل در جهت دهی و مکان یابی صدا است. در شرایط عادی، ترکیب اطلاعات شنوایی از هر دو گوش، تشخیص منبع و جهت صدا را آسانتر میکند. هنگامی که کم شنوایی در گوش چپ یا راست باشد، صدا را فقط می توان از طریق گوش سالم دریافت کرد و منبع دقیق صدا را نمی توان یافت و و امکان جهت یابی صدا وجود ندارد. یکی دیگر از علائم کم شنوایی یکطرفه، مشکل شنوایی در محیط های پر سر و صدا است. گوش انسان در حالت طبیعی خود صداهای دریافتی از هر دو طرف را بررسی و ادغام می کند و تمرکز شنوایی روی صداهای دلخواه قرار می گیرد. اما برای افرادی که دچار کم شنوایی در یک گوش هستند، این پردازش ها بسیار کاهش یافته و تشخیص صداهای مورد نظر و صدای اضافی بسیار مشکل می شود.
یکی دیگر از علائم کم شنوایی در یک گوش این است که وقتی فردی در کنار گوش آسیب دیده صحبت می کند، شنیدن آن دشوارتر از طرف مقابل است. کم شنوایی یک طرفه باید جدی گرفته شود و در صورت تشخیص سریعا به مراکز شنوایی و دکتر گوش ارجاع داده شود.
چه عواملی باعث کم شنوایی یک طرفه می شود؟
- قرارگرفتن در معرض سر و صدای بلند و یا استفاده از داروهای خاص
- انسداد گوش
- تومور
- نوروم آکوستیک
- لابیرنتیت
- بیماری منییر
- نوروفیبروماتوز نوع 2
- عفونت گوش خارجی
- عفونت گوش میانی همراه با مایع
- سندرم Reye
- نارسانی شریان مهرهای-قاعدهای
کم شنوایی یک طرفه چگونه تشخیص داده می شود؟
طبق شواهد، حدود 10 تا 15 درصد از افرادی که دچار کم شنوایی ناگهانی در یک یا هر دو گوش می شوند، علت قابل شناسایی برای این بیماری دارند. اگر دچار کاهش شنوایی در یک یا هر دو گوش شدید، مهم است که فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. در طول معاینه، پزشک علائم شما را بررسی کرده و آزمایشات لازم را انجام خواهد داد. ممکن است برای تعیین علت کم شنوایی آزمایشات ویژه دیگری مورد نیاز باشد. در طول این آزمایش، پزشک یا شنوایی شناس نحوه پاسخ شما به انواع مختلف صداها و تن ها در شدت های مختلف را اندازه گیری می نماید. این آزمایشات به پزشک کمک می کند تا مشخص کند کدام قسمت از گوش آسیب دیده است و علت این عارضه را مشخص کند.
درمان کاهش شنوایی یک طرفه
درمان کم شنوایی یک طرفه به شدت به نوع این عارضه ستگی دارد و در بیشتر موارد با رفع علت آن درمان می شود. تشخیص و درمان به موقع این نوع کم شنوایی بسیار مهم است. و تاخیر در درمان می تواند به بیمار آسیب برساند. رایج ترین روش های درمان این بیماری عبارتند از:
1.سمعک
اگر گوش آسیب دیده هنوز مقداری شنوایی داشته باشد، با استفاده از سمعک معمولی (سمعک برای ناشنوایی یک طرفه) می تواناین مشکل را برطرف کرد. اما در موارد حاد این بیماری نوعی سمعک مخصوص را تجویز می کنند که در ادامه بیشتر توضیح خواهیم داد. یکی از مناسب ترین و بهترین سمعک ها برای این نوع کم شنوایی سمعک crosd است. زیرا این نوع سمعک صدا را از گوش آسیب دیده گرفته و به گوش سالم می فرستد.
2.کاشت حلزون
کاشت حلزون مانند سمعک صداها را تقویت نمی کند، بلکه عملکرد شنوایی گوش داخلی را از طریق تحریک الکترونیکی شبیه سازی و تغییر می دهد. این سیستم از دو بخش تشکیل شده است – یک پردازنده صدای خارجی و دو کاشت حلزون واقعی. صدای ورودی به تکانه های الکتریکی پردازش می شود و سپس مستقیماً به عصب شنوایی فرستاده می شود و قسمت آسیب دیده گوش داخلی را دور می زند.
3.هدایت استخوان
هدایت استخوان به فرد این امکان را می دهد که صدا را از طریق ارتعاش استخوان های صورت (گونه و فک) یا جمجمه بشنود. این به این معنا است که امواج صوتی به جای عبور از گوش خارجی و میانی مستقیماً گوش داخلی (اندام شنوایی) را تحریک می کنند. هدفون های هدایت استخوانی از این اصل برای گوش دادن به موسیقی، پادکست یا تماس های تلفنی برای افراد کم شنوا استفاده می کنند. بسیاری از مشکلات شنوایی را می توان با انتقال مستقیم صدا از طریق استخوان به گوش داخلی به طور کامل از بین برد. از ایمپلنت ها یا سمعک ها می توان برای بهره بردن ازهدایت استخوانی استفاده کرد.